Το αν ισχύει η απόλυτη στάση των υποστηρικτών της εξελικτικής θεωρίας γίνεται εύκολα αντιληπτό από την καθημερινή παρατήρηση (π.χ. στα ΜΜΕ) ή από μία διάλεξη σε κάποια σχολή βιολογίας ή ιατρικής. Οι απόψεις των αντιφρονούντων απαιτούν μία λίγο πιο ερευνητική ματιά στη βιβλιογραφία.(Παναγιώτης)
Διατυπώσεις μερικών από αυτούς - ή ακόμη και εξελικτικών που παραδέχονται την αδυναμία της θεωρίας τους:
1. «Η εξέλιξη γίνεται αποδεκτή από τους ζωολόγους, όχι επειδή έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνει ή επειδή μπορεί να αποδειχθεί σωστή με συνεπείς λογικά αποδείξεις, αλλά επειδή η μόνη εναλλακτική επιλογή είναι η ειδική δημιουργία, πράγμα απίθανο.» (D. Watson, Adaptation, Nature 123:233)
2. «Αποδεχόμενοι την εξέλιξη ως γεγονός πολλοί βιολόγοι παύουν να σκέφτονται ότι η επιστήμη χτίζεται σε θεωρίες που αποδεικνύονται σωστές μέσω πειραμάτων, ή παύουν να θυμούνται ότι η θεωρία της εξέλιξης των ζώων δεν έχει ποτέ αποδειχθεί σωστή με κάποιον παρόμοιο τρόπο.» (L.H.Matthews: Introduction in the Origin of Species by Charles Darwin)
3. «Περισσότερα από 30 χρόνια πειραμάτων επάνω στην προέλευση της ζωής στα πεδία της χημικής και μοριακής εξέλιξης έχουν οδηγήσει σε μία καλύτερη αντίληψη του μεγέθους του προβλήματος της προέλευσης της ζωής επάνω στη γη και όχι στη λύση του. Προς το παρόν όλες οι συζητήσεις που βασίζονται στις κύριες θεωρίες και στα πειράματα είτε καταλήγουν σε αδιέξοδο είτε σε παραδοχή άγνοιας.» (Dose, Professor Dr. Klaus, The origin of life; More Questions Than Answers, Interdisciplinary Science Reviews, vol.13, no.4, pp.348-356)
4. «Συνεπώς, αν θελήσουμε να εξετάσουμε τη γένεση ενός ζώου σύμφωνα με τους κανόνες και περιορισμούς της θερμοδυναμικής, πρέπει να πιστέψουμε ότι οι αναπτυξιακή διευθέτηση των ατόμων είναι αυτή της χαμηλότερης εσωτερικής ενέργειας. Το μυαλό μου βρίσκεται σε σύγχυση! Αν η ζωντανή ύλη δεν προκύπτει λοιπόν από αλληλεπίδραση ατόμων, φυσικών δυνάμεων και ακτινοβολίας, τότε πώς προέκυψε; Πιστεύω, βέβαια, ότι πρέπει να παραδεχτούμε πως η μοναδική αποδεκτή λύση είναι η ειδική δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτό είναι ανάθεμα για τους φυσικούς, όπως εξάλλου και για εμένα, αλλά δεν πρέπει να απορρίπτουμε μία θεωρία που δεν μας αρέσει αν τα πειραματικά δεδομένα την υποστηρίζουν. Στην πραγματικότητα η εξέλιξη είναι κατά μία έννοια μία επιστημονική θρησκεία. Οι περισσότεροι επιστήμονες την έχουν αποδεχτεί και είναι πρόθυμοί να αλλοιώσουν τις παρατηρήσεις τους ώστε να συμφωνήσουν με αυτή. Στο δικό μου μυαλό, η θεωρία αυτή δε στέκει καθόλου. (Lipson, H. S., «A physicist looks at evolution», Physics bulletin, vol.31, p.138)
5. «Ο νόμος της εντροπίας μας λέει ότι η εξέλιξη «σκορπίζει» τη συνολική διαθέσιμη ενέργεια για ζωή στον πλανήτη. Η δική μας άποψη για την εξέλιξη είναι η άκρως αντίθετη! Πιστεύουμε ότι η εξέλιξη με κάποιον μαγικό τρόπο δημιουργεί υψηλότερη συνολική αξία και τάξη στη γη. Τώρα που το περιβάλλον στο οποίο ζούμε εκφυλίζεται τόσο φανερά, για πρώτη φορά αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε σχετικά με την άποψή μας για την εξέλιξη, την πρόοδο, και τη δημιουργία του υλικού κόσμου.» (Rifkin, Jeremy, Entropy: A new world view, (New York, Viking press)
6. «Τα επιχειρήματα που απορρέουν από την εξελικτική θεωρία μπορούν βέβαια να χρησιμοποιηθούν για να κατευθύνουν μελλοντικά κάποιες ερευνητικές γραμμές, αλλά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα αν κάποιος τα εμπιστευτεί πάρα πολύ.» (Crick, Francis, «Lessons from biology» Natural history, vol.97)
7. «Πιστεύω ότι μία μέρα ο Δαρβινικός μύθος θα χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της επιστήμης.» (Lavtrup, Saren, Darwinism: The refutation of a myth (New York: Croom Helm)
8. «Κάθε τυχαία μετατροπή στη σύνθεση και στις ιδιότητες ενός ιδιαίτερα πολύπλοκου ζωντανού συστήματος (μετάλλαξη) δεν υπάρχει πιθανότητα να βελτιώσει τον τρόπο λειτουργίας του, και οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι δυσλειτουργικές γι αυτό το λόγο. Υπάρχει μία ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ ενός οργανισμού και του περιβάλλοντός του, την οποία μία μετάλλαξη πολύ εύκολα θα διαταράξει. Με παρόμοιο τρόπο, κάποιος θα περίμενε ότι η τυχαία αλλαγή στη θέση του φρένου ή του πεντάλ του γκαζιού θα βελτίωνε τη λειτουργία του αυτοκινήτου.» (Hulse, Frederic S., The human species (New York, Random House), 524 pp.)
9. «Είναι εύκολο να δείξουμε ότι τα 2,000 περίπου ένζυμα που απαντούν στα βιολογικά συστήματα δεν θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί στη γη. Αν κανείς μετρήσει τον αριθμό των δοκιμαστικών συνδυασμών των αμινοξέων που χρειάζονται για να δημιουργήσουν τα ένζυμα, η πιθανότητα να προκύψουν από τυχαία μίξη υπολογίζεται τελικά σε λιγότερο από 1 προς 1040.000.» (Hoyle, Sir Fred and Chandra Wickramasinghe, «Where microbes boldly went», New Scientist, vol.91, pp.412-415)
10. «Η επιτυχία του Δαρβινισμού συνοδεύτηκε από την κατάρρευση της επιστημονικής ακεραιότητας».
11. «Για να εξασφαλιστεί η λογική συνέχεια που απαιτεί η θεωρία, επιστρατεύτηκαν ιστορικά επιχειρήματα, ακόμη κι αν οι ιστορικές αποδείξεις είναι ελλιπείς. Με αυτό τον τρόπο προέκυψαν εκείνα τα ασταθή κτίσματα των υποθέσεων που χτίζονται επάνω σε υποθέσεις, όπου το γεγονός και η φαντασία συγχωνεύονται σε μία λαβυρινθώδη σύγχυση.»
(Thompson, W. R., Introduction: «Origin of Species», by Charles Darwin)
12. Τα απολιθώματα δεν παρέχουν καμία απόδειξη προς υποστήριξη της Δαρβινικής θεωρίας, εκτός από μία αδύναμη έννοια κατά την οποία το αρχείο των απολιθωμάτων απλά συμφωνεί μαζί της, όπως ακριβώς βρίσκεται ταυτόχρονα σε συμφωνία με άλλες εξελικτικές θεωρίες, με επαναστατικές θεωρίες και θεωρίες θεϊστικής (ειδικής) δημιουργίας.» (Kitts, David B., «Search for the holy transformation», review of Evolution of living organisms, by Pierre-P.Grasse, Paleobiology, vol.5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου