Μέχρι να μας απαντήσουν οι παραμυθάδες του στρατευμένου αθεϊσμού στα αμείλικτα ερωτήματα που προανέφερα, και σε τόσα άλλα σχετικά, και μέχρι να μας αποδείξουν, πώς τα δόντια, που βρήκαν τελευταία στην Αιθιοπία είναι 4,1 εκατομμυρίων ετών (και δεν είναι π.χ. 4,2 ή 3,9 εκατομμυρίων ετών!), και μέχρι να ξαναμετρήσουν καλά τα εκατομμύρια έτη, που έτρεξε πίσω η φαντασία τους και βρήκε μερικά δόντια, εγώ θα δώσω τον λόγο σε ένα σπουδαίο διανοούμενο της εποχής μας που γράφει:
«Η Δαρβίνεια εξελικτική άρθρωση της δημιουργίας του ανθρώπου ενθουσίασε τους θερμούς κύκλους της υλιστικής ιδεολογίας. Εντυπωσίασε και τους αφελείς και ανυποψίαστους. Έγινε διδαχή μονόχνωτη. Λεκτικό επιχείρημα και δημοσιογραφικό «σποτ» αχαλίνωτης προπαγάνδας. Δεν καλλιεργεί την αυτοσυνειδησία της ανώτερης προσωπικότητας, της προικισμένης με νου κριτικό και με αδιαπραγμάτευτη ελευθερία. Αλλά, εμφυσάει στην ψυχή τη δειλία και την αμηχανία των χαρακτηρισμένων ως «κατιόντων» συγγενών των πιθήκων, των επιπόλαιων πλασμάτων, που αποδέχονται το χαλκά της ομηρίας και ακολουθούν άβουλα τους εκμεταλλευτές του μυαλού και των χεριών τους. Άλλοι όμως επιστήμονες, δεμένοι στους επιστημονικούς τους όρκους, έθεσαν σοβαρά ερωτήματα. Μίλησαν για αγεφύρωτο χάσμα, που χωρίζει τον άνθρωπο από τον πίθηκο. Για το ασύνδετο κενό. Για το μεγάλο άλμα που έπρεπε να κάνει ο πίθηκος, ώστε να βρεθεί, από το λιβάδι της άλογης πανίδας στο υπερυψωμένο βάθρο της λογικής υπόστασης. Ο άνθρωπος δεν είναι ένας κρίκος, έστω καταπληκτικός, στην απέραντη αλυσίδα του άλογου ζωικού Βασιλείου. Είναι έργο ιδιαίτερης, πάνσοφης φροντίδας. Είναι «ποίημα λογικόν». Αριστούργημα μοναδικής συνθετικής αρτιότητας Ύλης και πνεύματος, Σώματος και ψυχής. Είναι το τελειότερο πλάσμα της υπερτέλειας θεϊκής Δημιουργίας». (+ Ο Αττικής και Μεγαρίδος, Νικ. Γκατζιρούλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου