Blog «ΧΑΙΡΕΤΕ». (Αναρτήσεις θεμάτων)

Blog «ΧΑΙΡΕΤΕ»
http://xairete.blogspot.com/

Αναρτήσεις θεμάτων:

http://xairete.blogspot.com/2008/08/blog_18.html

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
(Επιστολογράφος - Blogger)
Ξάνθου 66 -16777- Ελληνικό.
Τηλέφωνο: 698 2331071

1. ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΑΣΜΑΤΑ
http://ymnoiasmata.blogspot.com/
2. Καλόγερος Παΐσιος
http://kalogeropaisios.blogspot.com/
3. Λείψανα
http://leipsana.blogspot.com/
4. Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
http://p-michalopoulos.blogspot.com/
5. Άγιο Φως
http://agiofos.blogspot.com/
6. Αγιογραφίες
http://agiograffiti.blogspot.com/
7. ΧΑΙΡΕΤΕ
http://xairete.blogspot.com/
8. ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
http://islamikathemata.blogspot.com/
9. Στολές Δεσποτικές
http://stolesdespotikes.blogspot.com/
10. Αγία Γραφή
http://agiografika.blogspot.com/
11. Χιουμοριστικά
http://humoristica.blogspot.com/
12. ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
http://ecclesiasthemata.blogspot.com/
13. IERONYMOS-B
http://ieronymosb.blogspot.com/
14. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
http://bartholomaios.blogspot.com/
15. Ρασοφόροι
http://rasoforoi.blogspot.com/
16. Παπική Εκκλησία
http://papismos.blogspot.com/
17. Άγιος Κορυδαλλού
http://agios-korydallou.blogspot.com/
18. Δεισιδαιμονίες
http://deisidaimonies.blogspot.com/
19. Δαρβινισμός
http://darwinismos.blogspot.com/
20. Νεο-Ειδωλολάτρες
http://idololatres.blogspot.com/

Πάνε οι «μαύρες τρύπες», έμεινε η «τρύπα» της Δαρβινομαϊμούς

Ο... θάνατος της θεωρίας των «μαύρων τρυπών»

«ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΝ» ό,τι βρουν στο πέρασμά τους και προκαλούν τα ευφυέστερα μυαλά του κόσμου (!!!) όμως η θεωρία η οποία στηρίζει την ύπαρξή τους μπορεί να μην είναι ορθή, επισημαίνουν ειδικοί. Δεν αποκλείεται μάλιστα να μην υπάρχουν καν. Ο λόγος για τις «μαύρες τρύπες».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η παραδοσιακή αντίληψη για την ύπαρξή τους θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια εναλλακτική, η οποία κάνει αναφορές σε περίεργες, μαγνητικές περιφερόμενες σφαίρες πλάσματος.
Αν τα νεώτερα στοιχεία επιβεβαιωθούν - ορισμένοι επιστήμονες είναι άκρως επιφυλακτικοί - αυτό θα ανατρέψει τη θεωρία που προέκυψε από τους υπολογισμούς Άγγλου γεωλόγου το 1784 και επαληθεύτηκε στη συνέχεια από τον Αϊνστάιν, ενώ οδήγησε και τον αστροφυσικό Στίβεν Χόκινγκ στη συγκρότηση τεσσάρων νόμων.
Οι επιστήμονες, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Ρούντι Σιλντ από το Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν, άρχισαν να κάνουν λόγο για τον... θάνατο της θεωρίας των «μαύρων τρυπών» όταν παρατήρησαν ένα κβάζαρ, (ουράνιο σώμα με εμφάνιση αστέρα και μεγάλη λαμπρότητα) σε απόσταση 9 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Τα κβάζαρ θωρείται ότι έχουν στο κέντρο τους «μαύρες τρύπες». Οι επιστήμονες ήλεγξαν αυτήν τη θεωρία, παρατηρώντας ένα κβάζαρ με 14 τηλεσκόπια. Είδαν λοιπόν πως υπήρχε μια τρύπα σε έναν δίσκο ο οποίος περιέβαλλε το κέντρο του κβάζαρ, και μάλιστα μεγάλου εύρους. H τρύπα αυτή θα μπορούσε να προκληθεί από μεγάλη αποβολή υλικού λόγω της επιρροής ισχυρού μαγνητικού πεδίου, αποφάνθηκαν. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι «μαύρες τρύπες» δεν έχουν μαγνητικά πεδία, άρα τα κβάζαρ θα πρέπει να ενισχύθηκαν από μια πολύ πυκνή σφαίρα πλάσματος. Οι ίδιοι ονόμασαν αυτήν τη σφαίρα πλάσματος «μαγνητοσφαιρικό διαρκώς καταρρέων αντικείμενο». Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ύπαρξή του αποκλείει την ύπαρξη «μαύρων τρυπών».
ΤΑ ΝΕΑ , 31/07/2006.

http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=18601&m=N68&aa=2

Τύχη, ή Δημιουργία;

Οι μεταλλάξεις, ευτυχώς για εμάς, είναι σχετικά σπάνιες. Συμβαίνουν περίπου μία σε κάθε δέκα εκατομμύρια αναδιπλασιασμούς του μορίου του DNA...

(1 με 7 μηδενικά, δηλαδή 10 εκατομμύρια !!).

Η πιθανότητα του να συμβούν δύο σχετιζόμενες μεταξύ τους μεταλλάξεις στην σειρά είναι το γινόμενο των επί μέρους πιθανοτήτων :
1 με 7 μηδενικά X 1 με 7 μηδενικά = 1 με 14 μηδενικά.
δηλαδή εκατό τρισεκατομμύρια.

Δύο μεταλλάξεις σε μία μύγα δεν θα προκαλούσαν τίποτε περισσότερο από μία αλλαγή, ίσως, στο ζάρωμα των φτερών της.
Η πιθανότητα να έχουμε τρείς στην σειρά σχετιζόμενες μεταλλάξεις είναι
1 με 21 μηδενικά
( δηλαδή ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια ) !
Ξαφνικά ούτε ο ωκεανός δεν φθάνει για να χωρέσει τόσες μύγες!

Τι γίνεται με τέσσερεις μεταλλάξεις;
1 με 28 μηδενικά !!!!!!!
Ούτε όλη η γη δεν φθάνει για να χωρέσει τόσους μικροοργανισμούς!
Και μιλάμε μόνο για τέσσερις μεταλλάξεις.

Χρειάζονται πολύ περισσότερες για να μετατρέψουν ένα ψάρι σε καθηγητή πανεπιστημίου !!!!

Για να αλλάξει& το γενετικό υλικό από ένα είδος σε ένα άλλο είδος χρειάζονται αρκετά εκατομμύρια μεταλλάξεις στην σειρά , και για κάθε μία από αυτές, θα πρέπει να πολ/σιάζουμε επί 10 εκατομμύρια !!!!

Σε αυτό το σημείο οι νέο-Δαρβινιστές είπαν ότι ναι μεν οι πιθανότητες είναι ελάχιστες αλλά έχουμε (κατ αυτούς) όλο τον απαιτούμενο χρόνο, 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου

Αλλά τα 5 δισεκατομμύρια χρόνια είναι σε δευτερόλεπτα, 1 με 17 μηδενικά
Πόσα άτομα περιέχει το όλο το σύμπαν ??
1 με 80 μηδενικά !!!!

Έτσι λοιπόν όλο το σύμπαν δεν είναι τόσο μεγάλο η τόσο παλαιό
για να χωρέσει την πιθανότητα της εξέλιξης ας πούμε του αλόγου,
την οποία ο ίδιος ο Huxley, υποστηρικτής της θεωρίας της εξέλιξης υπολόγισε σε 1 με 3.000.000 μηδενικά !!!

Βλέπουμε λοιπόν ότι η επιστήμη των μαθηματικών αποκλείει κάθε πιθανότητα οι μεταλλάξεις να δημιούργησαν εξελικτικές αλλαγές

Συνεχίζεται . . .

******************

. . . σε συνέχεια του προηγούμενου . . .

Η θεωρία της αυτόματης γένεσης των αμινοξέων, με κάποια ηλεκτρική εκκένωση από την ατμόσφαιρα και συνθέσεων αζωτούχων και ανθρακούχων ουσιών σε αμινοξέα.
Πολλά μαζί αμινοξέα μπορούν να σχηματίσουν μια πρωτεϊνη ( λεύκωμα ) . Υπάρχουν βέβαια πολλά αμινοξέα και πολλά είδη λευκωμάτων. Για το κάθε ένα, σύμφωνα με τη θεωρία, θα πρέπει να έγινε μια ξεχωριστή εκκένωση.
Πώς το λεύκωμα πήρε ζωή ?
Γιατί η επιστήμη σήμερα με όλα τα μέσα που κατέχει δεν μπορεί να φτιάξει λευκώματα, λίπη, υδατάνθρακες?
Η πιθανότητα να σχηματισθεί τυχαία έστω και ένα απλό μόριο πρωτεΐνης μέσα σε μια οργανική σούπα ανέρχεται από τους εξελικτικούς στο 10 στην 113(δύναμη). Η πιθανότητα όμως 10 στην 30 ( δύναμη ) απορρίπτεται από τους μαθηματικούς σα να μην συμβαίνει ποτέ
Και ο αριθμός 10 στην 113 είναι μεγαλύτερος από τον συνολικό αριθμό ατόμων που υπάρχουν στο σύμπαν (10 στην 80)
Μερικές πρωτεΐνες χρησιμεύουν σαν δομικά υλικά του κυττάρου και άλλες σαν ένζυμα. Χωρίς τη βοήθεια αυτών το κύτταρο θα πέθαινε. Γύρω στις 2.000 πρωτεΐνες-ένζυμα χρειάζονται γιά τη δραστηριότητα του κυττάρου. Οι πιθανότητες να ληφθούν όλες αυτές στην τύχη είναι 10 στην 40.000 !!!!!!!
Ο άγγλος καθηγητής Hoyle χρησιμοποιεί ένα γνωστό παιχνίδι, τον κύβο του Rubic, για να δείξει πόσο ανόητο είναι να πιστεύει κανείς στην τυχαία δημιουργία της ζωής. "Δώστε μπερδεμένους κύβους σε ένα άτομο με δεμένα μάτια και αφήστε τον να κάνει μιά τυχαία κίνηση κάθε δευτερόλεπτο. Θα χρειαστεί εκατοντάδες φορές περισσότερος χρόνος από την ηλικία της γης την οποία ανεβάζουν σε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, για να λύση το παιχνίδι των κύβων".
Χρειάζεται πολύ μεγάλος φανατισμός εναντίον της αλήθειας για να παραδεχθεί κανείς τέτοιου είδους παραδοξολογίες.
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό, γράφει η Αγία Γραφή. Η περιγραφή είναι απλή και λογική.
"Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν". (Γένεση β:7)
Το ότι το σώμα του ανθρώπου είναι φτιαγμένο από χώμα, είναι αποδειγμένο από την αναλυτική Χημεία. Ο,τι στοιχεία περιέχει το χώμα, περιέχει και το σώμα. Το ότι το σώμα έχει ζωή, ψυχή και πνεύμα, φανερώνεται από την ενέργεια του Θεού, ο οποίος "ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοή ζωής". Ο Θεός δεν ενεφύσησεν ούτε οξυγόνο, ούτε αέρα, διότι ο Θεός δεν αναπνέει, αλλά ενεφύσησε Πνεύμα το οποίο, "εφύλαξε" μέσα σ' αυτό το σώμα.
Είναι συχνό το φαινόμενο η "επιφανειακή" επιστήμη να διαφωνεί με την "αληθινή" επιστήμη, το σίγουρο όμως είναι ότι η "αληθινή" επιστήμη δεν διαφωνεί με την Αγία Γραφή.-
Βασικά λοιπόν πως αρχίζει η δημιουργία ενός ζώντος οργανισμού; Ουσιαστικά, ένας οργανισμός αρχίζει με αμινοξέα. Έρχεται σε ογδόντα διαφορετικούς τύπους, αλλά μόνο είκοσι από αυτούς βρίσκεται στους ζώντες οργανισμούς. Εάν τα αμινοξέα δημιουργήθηκαν από την ακτινοβολία στην πρωτόγονη Γη, δεν θα υπήρχε καμία αποκάλυψη ποιος τύπος οξέος θα δημιουργούταν. Οι πιθανότητες που υπάρχουν είναι ακριβώς μια στις τέσσερις. Το τέχνασμα είναι να απομονωθεί ο σωστός τύπος αμινοξέων. Κατόπιν τα σωστά αμινοξέα πρέπει να συνδεθούν μαζί στη σωστή ακολουθία για να παραγάγουν τα πρωτεϊνικά μόρια. Φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν αυτό να γίνει από τις μη καθοδηγούμενες χημικές αντιδράσεις. Θα ήταν βέβαια απλό εάν κάποιος χρησιμοποιούσε τη νοημοσύνη του για να λύσει αυτό το πρόβλημα και σκόπιμα να επιλέγει και να συγκεντρώνει εκ νέου τα αμινοξέα ένα την κάθε φορά. Αλλά θα πρέπει κάποιος να του υπενθυμίσει ότι αυτή είναι μια μη καθοδηγούμενη εξέλιξη, και δεν είναι διαθέσιμη καμία οδηγία απ έξω.
Εκτός από αυτό, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που μπερδεύονται στο παραγόμενο υλικό, όπως οι πρόσθετες αντιδράσεις μέσα στην ακολουθία.
Άλλα μόρια τείνουν να αντιδράσουν ευκολότερα με τα αμινοξέα από ό,τι τα αμινοξέα αντιδρούν μεταξύ τους. Κατά συνέπεια, υπάρχει το πρόβλημα με τα ξένα μόρια.
Ακόμα και στο επαναστατικό πείραμα του Stanley Miller μόνο δύο τοις εκατό του υλικού που παρήγαγε συντέθηκε από αμινοξέα, έτσι θα υπήρχαν πολλές άλλες χημικές ουσίες μέσα στο παραγόμενο υλικό, που θα χάλαγαν αυτή τη διαδικασία.
Υπάρχει επίσης και μια άλλη περιπλοκή.
Τα μισά από τα αμινοξέα είναι δεξιόστροφα και τα άλλα μισά είναι αριστερόστροφα. Μόνο όμως τα αριστερόστροφα βρίσκονται στην ζώσα ύλη.
Κόψτε λοιπόν τις μισές πιθανότητες.

Τα σωστά οξέα πρέπει να συνδέονται μαζί στη σωστή σειρά -ακολουθία. Επιπλέον, πρέπει να σχηματίζουν τους σωστούς δεσμούς - πεπτιδικοί δεσμοί για να είμαστε ακριβείς - στις σωστές θέσεις γιατί η πρωτεΐνη διπλώνεται με το σωστό τρισδιάστατο τρόπο.
Εάν όλα αυτά τα βήματα δεν πραγματοποιηθούν ακριβώς, η πρωτεΐνη δεν θα λειτουργήσει !!!!!

Ένα παρόμοιο παράδειγμα θα ήταν ένα παλιό τυπογραφικό μηχάνημα, με τα γράμματα του να επιλέγονται από το χέρι. Προκειμένου να τυπωθούν τα γράμματα, θα επιλέγονταν από ένα καλάθι και θα έμπαιναν πάνω στη μηχανή της εκτύπωσης. Εάν κάποιος ευφυής άνθρωπος καθοδηγεί αυτή την επιλογή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Όμως υποθέστε ότι τα γράμματα λήφθηκαν από το καλάθι και τοποθετούνται πάνω στη μηχανή από ένα χιμπατζή. Εάν τα γράμματα επιλέχτηκαν τυχαία και τοποθετήθηκαν τυχαία επάνω στη μηχανή (που φυσικά τοποθετούνται προς τα πίσω και ανάποδα), τότε ποια θα είναι η αίσθηση που θα δημιουργηθεί αν το τελικό αποτέλεσμα ήταν λέξεις, προτάσεις και παράγραφοι με την σωστή σειρά; Είναι εξαιρετικά απίθανο.

Με τον ίδιο τρόπο, ίσως εκατό αμινοξέα πρέπει να τεθούν μαζί με ακριβώς το σωστό τρόπο για να κάνουν ένα απλό πρωτεϊνικό μόριο. Και θυμηθείτε, αυτό είναι απλώς το πρώτο βήμα. Ένα πρωτεϊνικό μόριο δεν είναι αρκετά ικανοποιητικό για να κάνει έναν ζώντα οργανισμό. Περίπου άλλα διακόσια πρέπει να δημιουργηθούν με τον ίδιο τρόπο και να συγκεντρωθούν ακριβώς με τη σωστή σειρά για να κάνουν ένα χαρακτηριστικό ζωντανό κύτταρο. Υπάρχει ακόμη πιθανότητα για να γίνει;
Στα έμβια συστήματα, η καθοδήγηση που απαιτείται για να συγκεντρωθούν όλα τα μέρη προέρχεται από το DNA, το οποίο λειτουργεί μαζί με το RNA. Η παραγωγή αυτών των DNA και RNA είναι ένα ακόμη πιο περίπλοκο ζήτημα από αυτό των πρωτεϊνών. Η σύνθεση των βασικών ομάδων -κλειδιών- για το DNA και το RNA ποτέ δεν έχει επιτύχει εκτός από ιδιαίτερα μη πειστικές συνθήκες που δεν έχουν καμία ομοιότητα με εκείνες της πρωτόγονης Γης. Οι δυσκολίες του να συνθέσουμε DNA είναι, αυτή τη στιγμή, πέρα από τη φαντασία μας.

Μερικοί εξελικτικοί επιστήμονες θεωρούν ότι όλες οι ανωτέρω μη καθοδηγούμενες χημικές αντιδράσεις πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με την ιδέα της Τυχαίας Πιθανότητας. Αυτή η θεωρία συνδυάζει την τυχαία πιθανότητα με το χρόνο για να παραχθεί η ζωή. Αυτή εξετάσθηκε μαζί με τη θεωρία της στατικής κατάστασης του σύμπαντος (ότι το Σύμπαν ήταν απείρως παλαιό), και ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί μέσα σε ένα άπειρο χρονικό διάστημα; Αν δεν είχε τότε η θεωρία της σταθερής κατάστασης βγει λάθος, η θεωρία της τυχαίας πιθανότητας θα ήταν σχεδόν εύλογη.

Το 1965, με την ανακάλυψη της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου, οι επιστήμονες ανέπτυξαν τη θεωρία του Big Bang. Αυτή η θεωρία μετέβαλλε τις αντιλήψεις των κοσμολόγων και των οπαδών της θεωρίας της εξέλιξης, έτσι ώστε συμφώνησαν ότι το Σύμπαν ήταν περίπου 14 δισεκατομμυρίων ετών. Από το 1965, πρόσφατες εργασίες έχουν δείξει ότι η Γη είναι λιγότερο από 5 δισεκατομμυρίων ετών (αυτό συμφωνεί με τη θεωρία του Big Bang). Ακόμη μέσα σε αυτά τα 5 δισεκατομμύρια έτη, δεν παρέχονται οι πιο βασικές συνθήκες για να μπορέσει να σχηματισθεί η ζωή πάνω στη Γη. Σύμφωνα με τους εξελικτικούς η Γη πέρασε μια μακρά, πολύ μακρά περίοδο, ψύξης. Κάποτε έφτασε σε μια κατάλληλη θερμοκρασία όπου μπόρεσε θεωρητικά να υποστηρίξει τη ζωή. Βασισμένοι στην ανακάλυψη των μικροαπολιθωμάτων, οι εξελικτικοί επιστήμονες έχουν υπολογίσει τώρα, κατά προσέγγιση, ότι ο χρόνος ο οποίος πέρασε μεταξύ μιας σωστής θερμοκρασίας, που μπορεί να υποστηρίξει τη ζωή, και της πρώτης εμφάνισης της πραγματικής ζωής ήταν μόνο περίπου 400.000.000 χρόνια. Αυτός όμως δεν είναι αρκετός χρόνος για να πραγματοποιηθεί μια χημική εξέλιξη. Όχι μόνο είναι ένας πολύ σύντομος χρόνος, αλλά οι καθαρές μαθηματικές πιθανότητες για τη συναρμολόγηση όλων των απαραίτητων στοιχείων ενός ζωντανού οργανισμού είναι αστρονομικές. Ακόμα κι αν οι συνθήκες βελτιστοποιήθηκαν, δεν θα υπήρχε καμιά πραγματική πιθανότητα.

Εάν όλος ο άνθρακας στο Σύμπαν τοποθετηθεί πάνω στην επιφάνεια της Γης - που δεν θα μπορούσε αναμφισβήτητα ποτέ να συμβεί - και του επιτραπεί να αντιδράσει με τον πιο γρήγορο δυνατό ρυθμό, και αφεθεί πάνω στη Γη για ένα δισεκατομμύριο χρόνια (έστω και αν το χρονικό διάστημα που αναφέραμε είναι μόνο 400 εκατομμύρια χρόνια), οι πιθανότητες δημιουργίας ενός και μόνου ζωντανού μορίου είναι 1 προς 1060 .

Ο Behe (συντάκτης του βιβλίου το Μαύρο Κιβώτιο του Δαρβίνου) έχει πει ότι η πιθανότητα να συνδεθούν μαζί μόνο 100 αμινοξέα θα ήταν ίση με την πιθανότητα ενός τυφλού που προσπαθεί να βρει ένα συγκεκριμένο κόκκο άμμου στην έρημο της Σαχάρας, και μάλιστα που το πετυχαίνει όχι μόνο μια φορά αλλά τρεις φορές!

Τα παραπάνω λοιπόν, δεν είναι θεωρία (όπως η εξέλιξη) , ούτε προσωπικές υποκειμενικές απόψεις, όπως οι δικές σου ή οι δικές μου, αλλά «ξερά» μαθηματικά !!

ΑΝ μετά από αυτά θέλει κάποιος να ΠΙΣΤΕΥΕΙ στην τυχαιότητα μιας εξελικτικής πορείας της ζωής, είναι βεβαίως δικαίωμά του.
Το να πιστεύει όμως κάποιος στην επέμβαση μιας διάνοιας, δεν θα πρέπει απλώς να είναι σεβαστό από όλους, αλλά είναι σαφώς πολύ απλούστερο, αλλά και πολύ λογικότερο . . .

Αναδημοσίευση από: http://www.physics4u.gr/articles/2003/creationvital.html

Μου γράφουνε για την «εξέλιξη», και απαντώ:

Μου γράφουνε για την «εξέλιξη», και απαντώ:

«Κορυφαίο πραγματικό θαύμα στην δημιουργία, είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.»

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Και μετά σου λένε ότι όλα γίνανε τυχαία!
Τυχαία η ύπαρξη και η λειτουργία του φαινομένου της ζωής;
Και εκείνο το πείραμα των Μίλλερ και Γιούρυ, τι σου λέει, σχετικά με την «αρχέγονη σούπα» που την έχουν διαπεράσει λέει, ηλεκτρικές εκκενώσεις; Ξέρεις, σου λέω για τον σχηματισμό αμινοξέων από ανόργανα συστατικά, αμμωνία, διοξείδιο του άνθρακος κλπ.
Στα ανθρώπινα κύτταρα υπάρχουν περίπου 200.000 πρωτεΐνες και ένζυμα, που τα δομικά τους στοιχεία είναι τα διάφορα αμινοξέα. Ο χρόνος όμως που απαιτείται για τυχαίο συσχετισμό μιας από αυτές τις διακόσιες χιλιάδες πρωτεΐνες είναι, κατά προσέγγιση, 300 φορές περίπου μεγαλύτερος από την ηλικία της Γης που υπολογίζεται σε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, λένε οι επιστήμονες. Το ίδιο ισχύει και για την τυχαία διαμόρφωση ενός από τα 2000 ένζυμα ενός βακτηρίου, που προαπαιτούνται για την ύπαρξή του και την έκφραση λειτουργίας του, και που αποτελεί μηδενική έως αρνητική πιθανότητα.
Πρέπει λοιπόν, να παραδεχτούμε το θαύμα, που λες!

Ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν μιας εξέλιξης και μάλιστα τυφλής και τυχαίας, αλλά δημιούργημα Θείο.
Διάβαζα στην «Καθημερινή», για τα πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα σχετικά με τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, ευρήματα που αποδεικνύουν ότι είχε μια ευφυΐα ισάξια του σημερινού ανθρώπου, κάτι που καταρρίπτει την μέχρι τώρα άποψη ότι επρόκειτο για κάποιο ανθρωποειδές, από το οποίο εξελιχτήκαμε.

Άλλωστε, και εκείνη η ιστορία του πιθηκάνθρωπου αποδείχτηκε μια μεγάλη απάτη που στήθηκε για να τεκμηριωθεί η θεωρία της εξέλιξης. Αποδείχτηκε δηλαδή ότι κάποιοι είχαν πονηρά ανακατέψει κόκαλα πιθήκου και ανθρώπου!

Για την ακριβή αναίρεση της Θεωρίας της Εξελίξεως μπορείς να διαβάσεις δύο βιβλία:
1. «ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ - Ή ΠΩΣ ΟΙ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΟΙ ΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΤΑ ΕΙΔΗ ΕΞΕΛΙΣΣΟΝΤΑΙ», του π. Ιωάννη Κωστώφ, Φυσικού, εκδ. Αποστολικής Διακονίας.

2. «ΕΞΕΛΙΞΗ Ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;», του Βασίλη Πολίτη, Βιολόγου. Εκλαϊκευμένη επιστημονική μελέτη που δείχνει τους αντιεπιστημονικούς και αυθαίρετους ισχυρισμούς της Θεωρίας της Εξέλιξης. Προλογίζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής Παν/μίου.

Η «εξέλιξη».
http://video.google.com/videoplay?docid=2822588848596167687&q=cartoons

5 min - Mar 28, 2006 No ratings yet

video.google.com

Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος.

Η διανοητική ανάπτυξη του Δαρβίνου υπήρξε αργή. Στο σχολείο του Σρούσμπερυ, όπου άρχισε να φοιτά το 1818, υπήρξε μέτριος μαθητής. Στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, όπου τον έστειλαν το 1825 για ιατρικές σπουδές απέτυχε, επειδή αποστρεφόταν τις παραδόσεις και η παρακολούθηση χειρουργικών επεμβάσεων τού προξενούσε αηδία.
Άφησε το Εδιμβούργο το 1827 για να ακολουθήσει θεολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Παραμελούσε τις σπουδές του, αλλά γνωρίστηκε με μερικούς επιφανείς επιστήμονες, και συγκεκριμένα με τον Τζον Χένσλοου, καθηγητή της Βοτανικής, που παρακίνησε το ενδιαφέρον του για τη Φυσική Ιστορία.
Το 1831, με σύσταση του Χένσλοου, ο Δαρβίνος επιβιβάστηκε στο πολεμικό πλοίο «Μπιγκλ» ως φυσιοδίφης για ένα επιστημονικό υδρογραφικό ταξίδι στη Νότιο Αμερική και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στα υψίπεδα των Άνδεων τον δάγκωσαν νοσογόνα έντομα.
Λίγους μήνες μετά την επιστροφή του από το πεντάχρονο ταξίδι του με το Μπιγκλ, άρχισε να εκδηλώνει, με αυξανόμενη συχνότητα, τα συμπτώματα κάποιας ασθένειας, που τον καθήλωσαν σε μια κατάσταση ημι-αναπηρίας.

Αναζητώντας, τον κατά Δαρβίνο «κοινό πρόγονο»!

Αναζητώντας λοιπόν, τον κατά Δαρβίνο «κοινό πρόγονο» (!) της μαϊμούς και του ανθρώπου, ας πάμε και μια βόλτα στο κτήμα (έκτασης 182.000 τετραγωνικών μέτρων) του 49χρονου αυστραλού Ντέιβιντ Έλιοτ.
Αυτός ο κύριος λοιπόν (σύμφωνα με τα ΝΕΑ, 18 Ιουλ. 2006), βρήκε εκεί (εκτός από δυο μετεωρίτες), και τα μεγαλύτερα υπολείμματα οστών δεινοσαύρου της Αυστραλίας που η ηλικία τους υπολογίζεται σε 95 εκατομμύρια έτη.
Και το επίσης εκπληκτικό: Στα μέσα του περασμένου Ιουλίου, το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας ανακοίνωσε ότι στη διάρκεια εξερεύνησης σε απόσταση 300 χλμ. δυτικά του κτήματος του Έλιοτ ανακαλύφθηκαν τα απολιθώματα (εξωγήινων;) μεγάλων σαρκοφάγων καγκουρό, μαρσιποφόρων λιονταριών, κροκοδείλων που σκαρφαλώνουν στα δέντρα και ενός είδους πάπιας η οποία είχε ύψος 3 μέτρα!

Τι να συμπεράνουμε λοιπόν; Ότι «κοινός πρόγονος» της τσίτας (και του Ταρζάν;), και του ανθρώπου... μπορεί να θεωρηθεί αυτός ο κροκόδειλος που σκαρφάλωνε στα δέντρα;
Ειδικά δε για τον κ. Φασούλα να υποψιασθούμε μήπως, ότι εκείνη η πάπια (μα τι πάπια!) ύψους 3 μέτρων, κάτι ίσως να «έπαιξε» στην «εξέλιξη» του συγκεκριμένου συμπατριώτη μας;

«Ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο»!!!

Η εξελικτική αλυσίδα, συμπληρώνεται!!! Ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο! Τι πιο τιμητικό για το ανθρώπινο πρόσωπο! Γιατί, δηλαδή, να είναι εικόνα του Θεού και να μην είναι μακρινός απόγονος κάποιου ουρακοτάγκου; Γιατί να δεχτούμε ότι τον προίκισε ο Θεός με ελευθερία και λογική, με ψυχή κι αθανασία, και να μη δεχτούμε, ότι κάποτε ένας πίθηκος του δώρισε τη «μούρη» του και τον πρόσταξε να περπατάει με τα δυο και να παράγει πολιτισμό και επιστήμη;
Ο νόμος της εξέλιξης, σύμφωνα με τη θεωρία του Δαρβίνου είναι θεός, αφού κατασκευάζει ανθρώπους! Μιλάω «σοβαρά», και εσείς γελάτε;;;
Δεν έχετε άδικο! Γελάει κάθε σοβαρός άνθρωπος, και κάθε σοβαρός επιστήμονας με τη γελοιότητα των εξελικτικών. Ελάτε, όμως, που προκείμενου να μην πιστέψουμε σε μια Αλήθεια πρέπει να φτιάξουμε χίλια παραμυθία!

Κι όσο για τους εξελικτικούς επιστήμονες, έχουν κι αυτοί τη φαντασία τους. Κάπου διακόσια τώρα χρόνια ψάχνουν να βρουν τα ενδιάμεσα εκείνα όντα, τους πιθηκάνθρωπους, για να δικαιολογήσουν την αυθαιρεσία τους. Έτσι:

1. Άλλοτε μιλάνε για κάποιο παλαιοντολογικό σκελετό 200.000 ετών, που μοιάζει με πίθηκο και με άνθρωπο!
2. Άλλοτε διακηρύσσουν ότι, ότι βρέθηκε κάποιο οστό πιθηκάνθρωπου, Αυτραλοπηθικου ή Αρδιπιθήκου, που ανήκει σε σκελετό ηλικίας 900.000 χρόνων!
3. Άλλοτε κάποιο απολίθωμα τους χρονολογείται 2 εκατομμύρια χρόνια!
4. Κι άλλοτε πάνε ακόμα πιο βαθιά στη χρονολογική σκάλα, πηδώντας το χρόνο κατά.. εκατομμύρια έτη (!). Μιλάνε για δόντια από σκελετό 4 εκατομμυρίων ετών!

Τους στοιχίζει τίποτε να μιλάνε για 2, για 4, για 50, για 100 εκατομμύρια έτη; Φαντασία είναι αυτή. Όσο θέλει οργιάζει. Και φυσικά, θα υπάρχουν οι «έξυπνοι» που θα θαμπώνονται. Προκείμενου δε για την επιστημονική φαντασία των εξελικτικών θα τηρούν (οι «έξυπνοι» που λέγαμε) απαρέγκλιτα το «Πίστευε και μη ερεύνα»!

Μη το ψάχνετε! Το έγραψε στις 13 Απριλίου 2006 η επιστημονική επιθεώρηση «Nature» και το αναδημοσίευσε η εφημερίδα «Καθημερινή» την επόμενη μέρα! Δεν φτάνει αυτό; «Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;» (Ματθ. κστ΄ 65).
Η αυθαιρεσία σε όλο της το μεγαλείο! Ας πνίγει η φαντασία την επιστημονική αλήθεια! Αρκεί που χτυπάνε (όπως νομίζουν) τη χριστιανική θεώρηση της ζωής!

Ποτέ φυσικά δεν θα μας απαντήσουν οι εξελικτικοί της Δαρβίνειας θεωρίας στα αμείλικτα ερωτήματα:
1. Από ποια ουσία του πιθήκου εξελίχτηκε ο ανθρώπινος νους, ο ανθρώπινος λόγος, η ελευθερία, το ψυχοσωματικό «προφίλ» του ανθρώπου;
3. Πώς είναι δυνατόν ένα κατώτερο ων, όπως ο πυθικός, να γεννάει ανθρώπους, κι ένα ανώτερο Ων, όπως ο παντοδύναμος Θεός, να μη μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους;

Ο Επίσκοπος π. Νικ. Γκατζιρούλης, γράφει για τον Δαρβινισμό.

Μέχρι να μας απαντήσουν οι παραμυθάδες του στρατευμένου αθεϊσμού στα αμείλικτα ερωτήματα που προανέφερα, και σε τόσα άλλα σχετικά, και μέχρι να μας αποδείξουν, πώς τα δόντια, που βρήκαν τελευταία στην Αιθιοπία είναι 4,1 εκατομμυρίων ετών (και δεν είναι π.χ. 4,2 ή 3,9 εκατομμυρίων ετών!), και μέχρι να ξαναμετρήσουν καλά τα εκατομμύρια έτη, που έτρεξε πίσω η φαντασία τους και βρήκε μερικά δόντια, εγώ θα δώσω τον λόγο σε ένα σπουδαίο διανοούμενο της εποχής μας που γράφει:

«Η Δαρβίνεια εξελικτική άρθρωση της δημιουργίας του ανθρώπου ενθουσίασε τους θερμούς κύκλους της υλιστικής ιδεολογίας. Εντυπωσίασε και τους αφελείς και ανυποψίαστους. Έγινε διδαχή μονόχνωτη. Λεκτικό επιχείρημα και δημοσιογραφικό «σποτ» αχαλίνωτης προπαγάνδας. Δεν καλλιεργεί την αυτοσυνειδησία της ανώτερης προσωπικότητας, της προικισμένης με νου κριτικό και με αδιαπραγμάτευτη ελευθερία. Αλλά, εμφυσάει στην ψυχή τη δειλία και την αμηχανία των χαρακτηρισμένων ως «κατιόντων» συγγενών των πιθήκων, των επιπόλαιων πλασμάτων, που αποδέχονται το χαλκά της ομηρίας και ακολουθούν άβουλα τους εκμεταλλευτές του μυαλού και των χεριών τους. Άλλοι όμως επιστήμονες, δεμένοι στους επιστημονικούς τους όρκους, έθεσαν σοβαρά ερωτήματα. Μίλησαν για αγεφύρωτο χάσμα, που χωρίζει τον άνθρωπο από τον πίθηκο. Για το ασύνδετο κενό. Για το μεγάλο άλμα που έπρεπε να κάνει ο πίθηκος, ώστε να βρεθεί, από το λιβάδι της άλογης πανίδας στο υπερυψωμένο βάθρο της λογικής υπόστασης. Ο άνθρωπος δεν είναι ένας κρίκος, έστω καταπληκτικός, στην απέραντη αλυσίδα του άλογου ζωικού Βασιλείου. Είναι έργο ιδιαίτερης, πάνσοφης φροντίδας. Είναι «ποίημα λογικόν». Αριστούργημα μοναδικής συνθετικής αρτιότητας Ύλης και πνεύματος, Σώματος και ψυχής. Είναι το τελειότερο πλάσμα της υπερτέλειας θεϊκής Δημιουργίας». (+ Ο Αττικής και Μεγαρίδος, Νικ. Γκατζιρούλης)

Εξελικτική θεωρία: Αμφισβητείται ακόμα και από εξελικτικούς!

Το αν ισχύει η απόλυτη στάση των υποστηρικτών της εξελικτικής θεωρίας γίνεται εύκολα αντιληπτό από την καθημερινή παρατήρηση (π.χ. στα ΜΜΕ) ή από μία διάλεξη σε κάποια σχολή βιολογίας ή ιατρικής. Οι απόψεις των αντιφρονούντων απαιτούν μία λίγο πιο ερευνητική ματιά στη βιβλιογραφία.(Παναγιώτης)

Διατυπώσεις μερικών από αυτούς - ή ακόμη και εξελικτικών που παραδέχονται την αδυναμία της θεωρίας τους:

1. «Η εξέλιξη γίνεται αποδεκτή από τους ζωολόγους, όχι επειδή έχει παρατηρηθεί ότι συμβαίνει ή επειδή μπορεί να αποδειχθεί σωστή με συνεπείς λογικά αποδείξεις, αλλά επειδή η μόνη εναλλακτική επιλογή είναι η ειδική δημιουργία, πράγμα απίθανο.» (D. Watson, Adaptation, Nature 123:233)

2. «Αποδεχόμενοι την εξέλιξη ως γεγονός πολλοί βιολόγοι παύουν να σκέφτονται ότι η επιστήμη χτίζεται σε θεωρίες που αποδεικνύονται σωστές μέσω πειραμάτων, ή παύουν να θυμούνται ότι η θεωρία της εξέλιξης των ζώων δεν έχει ποτέ αποδειχθεί σωστή με κάποιον παρόμοιο τρόπο.» (L.H.Matthews: Introduction in the Origin of Species by Charles Darwin)

3. «Περισσότερα από 30 χρόνια πειραμάτων επάνω στην προέλευση της ζωής στα πεδία της χημικής και μοριακής εξέλιξης έχουν οδηγήσει σε μία καλύτερη αντίληψη του μεγέθους του προβλήματος της προέλευσης της ζωής επάνω στη γη και όχι στη λύση του. Προς το παρόν όλες οι συζητήσεις που βασίζονται στις κύριες θεωρίες και στα πειράματα είτε καταλήγουν σε αδιέξοδο είτε σε παραδοχή άγνοιας.» (Dose, Professor Dr. Klaus, The origin of life; More Questions Than Answers, Interdisciplinary Science Reviews, vol.13, no.4, pp.348-356)

4. «Συνεπώς, αν θελήσουμε να εξετάσουμε τη γένεση ενός ζώου σύμφωνα με τους κανόνες και περιορισμούς της θερμοδυναμικής, πρέπει να πιστέψουμε ότι οι αναπτυξιακή διευθέτηση των ατόμων είναι αυτή της χαμηλότερης εσωτερικής ενέργειας. Το μυαλό μου βρίσκεται σε σύγχυση! Αν η ζωντανή ύλη δεν προκύπτει λοιπόν από αλληλεπίδραση ατόμων, φυσικών δυνάμεων και ακτινοβολίας, τότε πώς προέκυψε; Πιστεύω, βέβαια, ότι πρέπει να παραδεχτούμε πως η μοναδική αποδεκτή λύση είναι η ειδική δημιουργία. Γνωρίζω ότι αυτό είναι ανάθεμα για τους φυσικούς, όπως εξάλλου και για εμένα, αλλά δεν πρέπει να απορρίπτουμε μία θεωρία που δεν μας αρέσει αν τα πειραματικά δεδομένα την υποστηρίζουν. Στην πραγματικότητα η εξέλιξη είναι κατά μία έννοια μία επιστημονική θρησκεία. Οι περισσότεροι επιστήμονες την έχουν αποδεχτεί και είναι πρόθυμοί να αλλοιώσουν τις παρατηρήσεις τους ώστε να συμφωνήσουν με αυτή. Στο δικό μου μυαλό, η θεωρία αυτή δε στέκει καθόλου. (Lipson, H. S., «A physicist looks at evolution», Physics bulletin, vol.31, p.138)

5. «Ο νόμος της εντροπίας μας λέει ότι η εξέλιξη «σκορπίζει» τη συνολική διαθέσιμη ενέργεια για ζωή στον πλανήτη. Η δική μας άποψη για την εξέλιξη είναι η άκρως αντίθετη! Πιστεύουμε ότι η εξέλιξη με κάποιον μαγικό τρόπο δημιουργεί υψηλότερη συνολική αξία και τάξη στη γη. Τώρα που το περιβάλλον στο οποίο ζούμε εκφυλίζεται τόσο φανερά, για πρώτη φορά αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε σχετικά με την άποψή μας για την εξέλιξη, την πρόοδο, και τη δημιουργία του υλικού κόσμου.» (Rifkin, Jeremy, Entropy: A new world view, (New York, Viking press)

6. «Τα επιχειρήματα που απορρέουν από την εξελικτική θεωρία μπορούν βέβαια να χρησιμοποιηθούν για να κατευθύνουν μελλοντικά κάποιες ερευνητικές γραμμές, αλλά είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα αν κάποιος τα εμπιστευτεί πάρα πολύ.» (Crick, Francis, «Lessons from biology» Natural history, vol.97)

7. «Πιστεύω ότι μία μέρα ο Δαρβινικός μύθος θα χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της επιστήμης.» (Lavtrup, Saren, Darwinism: The refutation of a myth (New York: Croom Helm)

8. «Κάθε τυχαία μετατροπή στη σύνθεση και στις ιδιότητες ενός ιδιαίτερα πολύπλοκου ζωντανού συστήματος (μετάλλαξη) δεν υπάρχει πιθανότητα να βελτιώσει τον τρόπο λειτουργίας του, και οι περισσότερες μεταλλάξεις είναι δυσλειτουργικές γι αυτό το λόγο. Υπάρχει μία ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ ενός οργανισμού και του περιβάλλοντός του, την οποία μία μετάλλαξη πολύ εύκολα θα διαταράξει. Με παρόμοιο τρόπο, κάποιος θα περίμενε ότι η τυχαία αλλαγή στη θέση του φρένου ή του πεντάλ του γκαζιού θα βελτίωνε τη λειτουργία του αυτοκινήτου.» (Hulse, Frederic S., The human species (New York, Random House), 524 pp.)

9. «Είναι εύκολο να δείξουμε ότι τα 2,000 περίπου ένζυμα που απαντούν στα βιολογικά συστήματα δεν θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί στη γη. Αν κανείς μετρήσει τον αριθμό των δοκιμαστικών συνδυασμών των αμινοξέων που χρειάζονται για να δημιουργήσουν τα ένζυμα, η πιθανότητα να προκύψουν από τυχαία μίξη υπολογίζεται τελικά σε λιγότερο από 1 προς 1040.000.» (Hoyle, Sir Fred and Chandra Wickramasinghe, «Where microbes boldly went», New Scientist, vol.91, pp.412-415)

10. «Η επιτυχία του Δαρβινισμού συνοδεύτηκε από την κατάρρευση της επιστημονικής ακεραιότητας».

11. «Για να εξασφαλιστεί η λογική συνέχεια που απαιτεί η θεωρία, επιστρατεύτηκαν ιστορικά επιχειρήματα, ακόμη κι αν οι ιστορικές αποδείξεις είναι ελλιπείς. Με αυτό τον τρόπο προέκυψαν εκείνα τα ασταθή κτίσματα των υποθέσεων που χτίζονται επάνω σε υποθέσεις, όπου το γεγονός και η φαντασία συγχωνεύονται σε μία λαβυρινθώδη σύγχυση.»
(Thompson, W. R., Introduction: «Origin of Species», by Charles Darwin)

12. Τα απολιθώματα δεν παρέχουν καμία απόδειξη προς υποστήριξη της Δαρβινικής θεωρίας, εκτός από μία αδύναμη έννοια κατά την οποία το αρχείο των απολιθωμάτων απλά συμφωνεί μαζί της, όπως ακριβώς βρίσκεται ταυτόχρονα σε συμφωνία με άλλες εξελικτικές θεωρίες, με επαναστατικές θεωρίες και θεωρίες θεϊστικής (ειδικής) δημιουργίας.» (Kitts, David B., «Search for the holy transformation», review of Evolution of living organisms, by Pierre-P.Grasse, Paleobiology, vol.5)

Για το πιστόν της αντιγραφής: Παναγιώτης

Η Βίβλος, και η εξελικτική θεωρία.

Σχετικό με όσα αναφέρουν οι υποστηρικτές των δύο αντίθετων απόψεων επάνω στην καταγωγή της ζωής (εξέλιξη ή δημιουργία), αν δηλαδή οι απόψεις αυτές έχουν ιστορικές αποδείξεις που να αποδεικνύουν την ορθότητά τους, είναι το ακόλουθο κείμενο:

Οι υποστηρικτές της (άποψης της) Χριστιανικής διδασκαλίας αποκτούν ένα σπουδαίο πλεονέκτημα, δηλαδή την ιστορική παρουσία του Ιησού Χριστού. Από τη στιγμή που ο Ιησούς βρέθηκε στον κόσμο μας, κήρυξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε αποδεικνύοντας την ορθότητα των ισχυρισμών του ότι είναι o Θεός, όλα όσα γράφτηκαν τόσο στην Παλαιά όσο και την Καινή Διαθήκη αποδεικνύονται αυτόματα σωστά. Και φυσικά μέσα σε αυτά συμπεριλαμβάνεται η εξαήμερη δημιουργία του κόσμου από το χέρι του Θεού (η εξαήμερος δημιουργία αναφέρεται στο βιβλίο της Γενέσεως και επαναλαμβάνεται στο βιβλίο της Εξόδου κεφ. 31, εδάφιο 17 ( βλ. επίσης Ιωάννης 1:3). Συνεπώς, η πέτρα στην οποία σκοντάφτει κάποιος, όταν θέλει να φέρει τα πορίσματα της επιστήμης ενάντια στα λόγια του Θεού, είναι ουσιαστικά η ανάσταση του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, αφού η ύπαρξή του ως ιστορικό πρόσωπο είναι αδιαμφισβήτητη.

Στην ερώτηση αν ο Θεός μπορεί να κατηύθυνε την εξελικτική διαδικασία ώστε να καταλήξει κάποια στιγμή στον άνθρωπο, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο θάνατος μπήκε στον κόσμο μόλις οι πρώτοι άνθρωποι διέπραξαν το προπατορικό αμάρτημα (Γένεση 2:17, Ρωμαίους 5:12), κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τον ορισμό της εξέλιξης, η οποία θέλει τους λιγότερο προσαρμοσμένους οργανισμούς να πεθαίνουν και τους καλύτερα προσαρμοσμένους να μεταβιβάζουν το γονιδίωμά τους στους απογόνους τους.
Η απάντηση συνεπώς δεν μπορεί παρά να είναι ότι ο Θεός έφτιαξε τα πάντα από το μηδέν μέσα σε έξι ημέρες (αν σύμφωνα με τις Γραφές δεν υπάρχει εξέλιξη, δεν υπάρχει λόγος οι έξι ημέρες της Γενέσεως να θεωρηθούν ως έξι χρονικά διαστήματα εκατομμυρίων ετών) και με τη δύναμή του συντηρούνται μέχρι και σήμερα (Εβραίους 1:3).

Φυσικά, η χριστιανική άποψη δεν αποκλείει οποιουδήποτε είδους αλλαγή στους οργανισμούς, κάτι που είναι εμφανές για παράδειγμα- στις διάφορες φυλές του ανθρωπίνου γένους, αλλά η διαφοροποίηση, η προσαρμοστικότητα (όπως στην περίπτωση του διαφορετικού χρώματος των ανθρωπίνων φυλών) και η γένεση καινούριων ειδών όπως εκφράζεται από τους υποστηρικτές της εξελικτικής θεωρίας- είναι πράγματα που σχετίζονται μεν, αλλά είναι στη φύση τους διαφορετικά.

Συνεπώς, το βλέμμα του ερευνητή που αμφισβητεί την ορθότητα της βιβλικής άποψης στο ζήτημα της προέλευσης της ζωής πρέπει να στραφεί στο κατά πόσο η ανάσταση του Ιησού Χριστού έλαβε πράγματι χώρα ή όχι, κάτι που αποτελεί κομβικό σημείο, στο οποίο απαντούν θέματα όπως η ορθότητα της χριστιανικής πίστης σε σχέση με τις άλλες θρησκείες, η θεότητα του Ιησού Χριστού, η βεβαιότητα της σωτηρίας την οποία κήρυξε, η μοναδικότητά Του ως μέσο σωτηρίας κ.α.

Η εύρεση της αλήθειας μέσα στην πληθώρα των πληροφοριών που δέχεται ο μέσος άνθρωπος δεν είναι κάτι το εύκολο. Ακόμη και μέσα από την επιστημονική γλώσσα όμως ο Θεός συνεχίζει να μας υπενθυμίζει ότι Εκείνος είναι ο δημιουργός των πάντων, ένας δημιουργός του οποίου η υπομονετική καλοσύνη μας καλεί σε μετάνοια και σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού, (σ.σ. μέσω της Εκκλησίας Του). Η παρουσία Του ως άνθρωπος στον κόσμο μας έγινε πραγματικότητα και η ανάστασή Του το θεμέλιο που οδηγεί ανθρώπους εδώ και πολλούς αιώνες να στηρίζουν τη ζωή και τις ιδέες του σε Αυτόν.

Ας γονατίσουμε λοιπόν (φίλοι χριστιανοί) με πίστη μπροστά στην παντοδυναμία και κυριαρχία Του και ας δεχτούμε τη σωτηρία που τόσο απλόχερα μας προσφέρει. Το θαύμα της δημιουργίας του κόσμου τελικά φαίνεται να ωχριά μπροστά στο μέγεθος της αγάπης Του.

Παναγιώτης: «ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος, μου είπε ότι..»

- Κύριε CH. DARWIN. Είστε ο συγγραφέας του βιβλίου «Περί γενέσεως των ειδών»;
DARWIN: Μάλιστα κύριε, μάλιστα κύριε! Ήμουν που λέτε, φυσιοδίφης, έκανα ταξίδια, παρακολουθούσα στη φύση τα ζώα και τα φυτά, και κράταγα σημειώσεις πέντε χρόνια.

- Μάλιστα! Και πότε εκδώσατε το βιβλίο σας;
DARWIN: Το εξέδωσα το 1859. Στον πρόλογό του μάλιστα, προειδοποιούσα λέγοντας ότι «βεβαίως πλάνες τινές θα παρεισέφρησαν εις το έργο μου», στον δε επίλογό του παραδεχόμουν και Δημιουργό (δεν είπα ακριβώς για Θεό). Εγώ, τόσα ήξερα τότε, τόσο άπιστος ήμουνα, και γι αυτό έγραψα αυτά που έγραψα! Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;

- Σήμερα, πια είναι η «εξελίξη» της θεωρίας σας;
DARWIN: Ποια «θεωρία»; Εγώ, μια υπόθεση έκανα. Αυτή η «εξελιγμένη» θεωρία με τα κοκάλα και τους πιθηκάνθρωπους (διαβάζω και εγώ ΤΙΜΕ και Καθημερινή), αυτό το προπαγανδιστικό σίριαλ, δείχνει προχειρότητα που τρομάζει και εμένα τον ίδιο. Αυτό είναι (Μπρρρ) «εξελίξη» της επιστήμης προς τα πίσω!..

- Βλέπω ότι δεν έχετε και σε πολύ μεγάλη υπόληψη τους νέο-Δαρβινιστές!
DARWIN: Αχ, άκουσε καλέ μου άνθρωπε: Εγώ ο χριστιανός, εεε ο α-θεολόγος ήθελα να πω, εεε τι έλεγα; Α, ναι! Βλέπετε, ο υλισμός και η αθεΐα «πιστεύουν» όπως και εγώ στην τύχη! Έτσι, κόλλησαν επάνω μου σαν προϊστορικά στρείδια, να πούμε, όλα αυτά τα «ευυπόληπτα» άτομα. Άρπαξαν που λέτε, την ευκαιρία αυτοί οι «εντιμότατοι κύριοι» να χτυπήσουν την Αγία Γραφή στη διδασκαλία της για τη δημιουργία από το Θεό.

- Και μια τελευταία (και αδιάκριτη ίσως) ερώτηση: πότε πεθάνατε;
DARWIN: Πέθανα το 1882 σε ηλικία 83 ετών.
Και με την ευκαιρία της συνέντευξης αυτής, κάνω έκκληση στους ξεχυλωτές και ανακυκλωτές της «θεωρίας» μου: Σταματήστε, επιτέλους, να παραπλανάτε τον κόσμο!!!

Παναγιώτης